Het meest verheven gevecht.
Hmmm…
Tsja… Wat zou dat zijn?
Als je even verder nadenkt kom je algauw bij de gedachte dat het wel om jezelf zal draaien. Immers over de buitenwereld hebben we niet zo heel veel te zeggen.
De meest directe ingang voor het oplossen van een probleem zijn we natuurlijk zelf. Maarja tegen onszelf vechten is nou ook weer niet zo goed idee.
Hoe wordt ik deel van de oplossing in plaats van deel van het probleem
T’ai Chi boeit mij zowel in de praktische zin, de zogenaamde martiale kant, maar ook de toepasbare paralellen die er te trekken zijn naar ons dagelijks leven komen in mijn lessen aan bod.
Het technisch kunnen in het pareren van vermeende aanvallen op onze persoonlijke ruimte en lichaam is iets wat onze fysieke weerbaarheid bevordert. Het is niet meer zo vanzelfsprekend dat we veilig zijn. En apathisch achterblijven op plaats delict is toch eigenlijk geen optie.
Zelfvertrouwen en daarmee een lichamelijk welbevinden maakt ons minder kwetsbaar en vergroot ons oplossend vermogen en daarmee onze zelfredzaamheid.
Het outsourcen van gezondheid en veiligheid heeft ons kwetsbaar gemaakt en in slaap gesust. Want druk, druk, druk…. en dat soort dingen. Wellicht kun je nog wat aanvullen.
In de gewone uitdagingen van ons leven gaat T’ai Chi doorwerken. Door de oefeningen sta je bewuster in je leven en neemt ook daar je oplossend vermogen toe. Dat is mooi. Hoe ga je om met situaties? Ben je eraan overgeleverd of heb je nog iets in te brengen.
Als je de innerlijke ruimte kunt ervaren om op jezelf te vertrouwen in de gegeven omstandigheid geeft dat veel voldoening. Je ziet het anders en dan heb je de mogelijkheid om je reaktie te bepalen. Een reaktie die wellicht bijdraagt aan een mooiere dag en daarmee aan de wereld. Frustratie en machteloosheid verdwijnt als je wel iets in te brengen hebt wat van waarde is.
Daarnaast wil ik het meditatieve aspect niet vergeten te melden. Het gewoon zitten en schijnbaar niets doen is wellicht voor velen een brug te ver. Maar ik ben heilig overtuigd geraakt van het nut ervan.
Stil zitten en voelen dat je loskomt van de banden van de rollen die je allemaal speelt lijkt misschien futiel maar is het zeker niet.
Vergelijk het maar met eten. De hele dag eten is niet goed voor je systeem. Zo ook voor je geest. Even je intellect rust gunnen en stil worden is nodig.
Wellicht voor de mensen die nog naar de kerk gaan is er nog een moment van verstilling maar als je niet meer gaat waar laat je het dan gebeuren.
Mediteer 20 minuten per dag. Alleen als je het erg druk hebt doe het dan een uur.—Oud Zen gezegde.
T’ai Chi is een van die wegen naar Rome om werk te maken van de aandacht naar binnen te richten en jezelf op een mooie en vriendelijke manier serieus te nemen. Flexibiliteit en standvastigheid ontwikkelen in een snel veranderende wereld is geen overbodige luxe.